tag:blogger.com,1999:blog-8957852841522355308.post7670498932278480513..comments2023-03-21T16:52:06.492+02:00Comments on Τα πρωτάκια 1: Καλό καλοκαίρι...EYH (ΕΥΔΟΞΙΑ)http://www.blogger.com/profile/00646197630486977488noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-8957852841522355308.post-9336621163230403242012-06-19T20:31:41.379+03:002012-06-19T20:31:41.379+03:00Σχήμα της απουσίας I
Ό,τι έφυγε, ριζώνει εδώ, ...Σχήμα της απουσίας I <br /> <br />Ό,τι έφυγε, ριζώνει εδώ, στην ίδια θέση, λυπημένο, αμίλητο<br />όπως ένα μεγάλο βάζο του σπιτιού, που πουλήθηκε κάποτε<br /> σε δύσκολες ώρες,<br />και στη γωνιά της κάμαρας, εκεί που στέκονταν το βάζο,<br />απομένει το κενό πυκνωμένο στο ίδιο σχήμα του βάζου, αμετάθετο,<br />ν' αστράφτει διάφανο στην αντηλιά, όταν ανοίγουν πότε-πότε<br /> τα παράθυρα,<br />και μέσα στο ίδιο βάζο, πούχει αλλάξει την ουσία του<br />με ίδια κ' ισόποσην ουσία απ' το κρύσταλλο του άδειου,<br />μένει και πάλι το ίδιο εκείνο κούφωμα, λίγο πιο οδυνηρά ηχητικό<br /> μονάχα.<br /><br />Πίσω απ' το βάζο διακρίνεται το χρώμα του τοίχου<br />πιο σκοτεινό, πιο βαθύ, πιο ονειροπόλο,<br />σα νάμεινε η σκιά του βάζου σχεδιασμένη σε μια σαρκοφάγο ―<br /><br />Kαι, κάποτε, τη νύχτα, σε μιαν ώρα σιωπηλή,<br />ή και τη μέρα, ανάμεσα στις ομιλίες,<br />ακούς βαθιά σου κάποιον ήχο οξύ, πικρό και πολυκύμαντο<br />σάμπως ένα αόρατο δάχτυλο να έκρουσε <br />κείνο το απόν, ευαίσθητο, κρυστάλλινο δοχείο.<br /><br />Γιάννης Ρίτσος<br /><br /><br />Περήφανοι δάσκαλοι <br /><br />Ώσπου σήμερα έχουμε πλάσει σταθερό το δείγμα του δάσκαλου. Μια αξιοδάκρυτη σώρεψη από μαζώματα κι ένα ριντίκολο ηχηρό. <br /><br />Είναι ο σχολαστικός, ο ταβλαδόρος και ο αργόσχολος, ο καματερός στην παραπαιδεία, ο οσφυοκάμπτης, ο ψοφοδεής και ο ληρολόγος, ο δευτεροτριτοβάθμιος και ψιλικαντζής δάσκαλος. Μίζερος και κακομοίρης, με την ομπρέλα και το γιλέκο, και με το ξεβλαστωμένο χαμόγελο. Είναι ο αεί πενόμενος και ο μύωψ, με τα ραιβά σκέλη και τα βρώμικα νύχια, που, όπως είπε κάποιος, ποτέ του δεν είχε ερωμένη ούτε ιδέα.<br /><br />Οι περήφανοι δάσκαλοι εστάθηκαν πάντα η εξαίρεση. Μιλάμε για τους δυνατούς και τους πόριμους, Τους ικτίνους και τα γεράκια, τους καλουργούς και καλλιτέχνες και καλλικράτες δάσκαλους, που κάτω από την ταπεινή καροσσερί της Φάου-Βε κρύβουνε προσεχτικά τη μηχανή της Πόρσε.<br /><br />Αυτός είναι ο εξαίρετος τύπος του δάσκαλου, που με τα πλούσια κοιτάσματα της φυσικής δωρεάς του πετυχαίνει να σβήνει το κατάδικο κοινωνικό στίγμα της συντεχνίας του, δεν είναι το θέμα μας εδώ. Γιατί ΄ναι η εξαίρεση. Και η εξαίρεση είναι δουλειά της ποίησης. Ενώ της επιστήμης η δουλειά είναι ο κανόνας.<br /><br />Δημήτρης Λιαντίνης, Ελληνικά.<br /><br /><br />Εύη, καλό σου δρόμο για όπου κινήσεις. Το κενό της απουσίας σου θα τονίζει την κενότητα όλων όσων δεν μπόρεσαν να σε ακολουθήσουν...<br /><br />Με εκτίμηση<br />Νίκος Α.Ο ΚΑΚΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣhttps://www.blogger.com/profile/05017034579166445571noreply@blogger.com